Krystalicznie czyste jeziorko

Druga szansa, huh?
Z pewnością chciałaby ją dostać... nasza mała Levy. Chciałaby cofnąć się w czasie do momentu w którym jej pamięć pozostawała nienaruszona a jej instynkty nie były aż tak dzikie. Cofnąć się do czasów których teraz nie pamięta... a były naprawdę piękne. Była fotografem, uwieczniała na zdjęciach najpiękniejsze momenty w swoim życiu lub innych i naprawdę nie potrzebowała niczego więcej... i wtedy właśnie została porwana. Porwana a jej geny zostały zmodyfikowane z genami zwierzęcymi. I tak cudem było, że nie stała się prawdziwym i okropnym potworem, a wyszło całkiem ładnie, choć po tylu latach dzikość powoli wychodziła na wierzch. Właśnie dlatego ataki na turystów stały się największym koszmarem lisioszopiej istotki, która nie do końca miała możliwość na zapanowanie nad sobą. Po tym co przeszła a czego nie pamięta... najlepszym wyjściem byłoby po prostu dać jej utonąć.
Jednak dostała szansę. Szansę od nieznajomej jej osoby, która bez zbędnych pytań podjęła decyzję aby ją uratować od śmierci przez utopienie. Nie do końca rozumiała dlaczego dał jej tą możliwość odkupienia swoich złych czynów, acz głęboko w sercu była mu naprawdę wdzięczna, co i ją lekko zaskoczyło. Nie pamiętała uczucia, którym była wdzięczność... pamiętała żal, smutek, złość, głód i strach ale nie wdzięczność. Zresztą wszystkie pozytywne uczucia stały się kompletnie obce.
Obserwowała go w ciszy, kiedy przygotowywał maście i wywary lecznicze specjalnie dla niej. Ba, nawet zainteresowanie można było rozpoznać po ruchu jej ogona a także po ustawieniu jej uszu. Słysząc go jednak, wlepiła tym razem wzrok nie w jego ręce a w twarz, która mimo, że pozostawała beznamiętna i bezinteresowna.... kompletnie różniła się od jego podejścia w tym momencie. Czuła, że się martwił.
- Przepraszam.
Odezwała się wlepiając w niego swoje złote ślepia, jakby chciała czytać z jego myśli, choć takich umiejętności nie posiada. Wtem mężczyzna się zbliżył do niej, na co ta w pierwszym momencie się lekko cofnęła i odchyliła uszy do tyłu, jednak zimna maść jaką nałożył na jej ciało była nienajgorsza.
Nastawiła zaraz uszy, przyglądając się jego twarzy pozostającej teraz w wielkim skupieniu, kiedy smarował jej ciało.
- Kim jesteś...?
Zapytała w końcu nie odrywając od niego wzroku. I gdy tak przyglądała mu się dłużej, mogła stwierdzić, że znajomy na którego trafiła był naprawdę bardzo... atrakcyjny. Co wywołało u niej mimowolny rumieniec i odwrócenie wzroku.