NPC Manueli

Wysoki (ok. 185 cm), szczupły i blady blondyn, o typowo aryjskiej urodzie. Ma jasne, błękitne oczy, niemal zawsze skryte za okrągłymi okularami, wąskie wargi i niezadowolony wyraz twarzy. Wygląda na ok. 30–40 lat.



Egoistyczny, egocentryczny, próżny, ale i inteligentny oraz sprytny. Umie wkupić się w czyjeś łaski i o siebie zadbać, choć w sytuacji zagrożenia zdaje się na siłę innych, bo sam jest słaby. Ma wyjątkowy talent medyczny, co sprawia, że Schulz wielu osobom wydaje się zbyt pożyteczny na to, aby go zabić. Troszczy się wyłącznie o własną osobę i o swoje chore eksperymenty.



Schulz był lekarzem obozowym podczas II wojny światowej. Od zawsze lubował się w sadystycznych eksperymentach, nigdy nie współczuł więźniom czy swoim innym obiektom badań. Początkowo był szczególnie zainteresowany tyfusem, ale kiedy trafił do obozu, gdzie stacjonowała wampirza jednostka specjalna Beletha, dostał obsesji na punkcie badań krwiopijców oraz – szczególnie – ich ofiar. Chciał skupić się na badaniu Manueli (z powodu jej relacji z Rekinem), jednak przez negatywne stosunki z Belethem i wampirami nie mógł w pełni eksperymentować. Wyprosił więc ówczesnego kapitana obozu o przeniesienie go do innego miejsca, gdzie planował zabrać kilku więźniów, m.in. Manuelę, i tam spokojnie kontynuować badania. Fergal jednak dowiedział się o tych planach i uniemożliwił mu zabranie ze sobą Żydówki. Aby nie narażać się gniew Rekina i Beletha, Schulz przeniósł się więc sam – i od tamtej pory nie miał kontaktu z obozowymi wampirami.
Pobyt wśród żołnierzy Beletha zaowocował jednak tym, że dowiedział się o niesamowitych właściwościach wampirzej krwi. Już podczas zamieszkiwania w pierwszym obozie zaczął ją regularnie spożywać. To dzięki tej diecie był w stanie dożyć aż tylu lat i wyglądać stosunkowo młodo. Dowiedział się też co nieco o łowcach, śledząc zachowanie Beletha, przez co poznał właściwości kul antywampirzych. Po ucieczce do innego obozu udało mu się w pokrętny sposób zdobyć broń i od tego czasu nieprzerwanie żywi się krwią słabych wampirów, których cichcem zabija. Zdobył w Niemczech i Polsce podejrzane kontakty, dzięki czemu regularnie zaopatruje się w nowe kule.
Pomimo upływu lat nadal ma bzika na punkcie wampirzych organizmów oraz efektu, jakie te stwory wywierają na zwykłych ludziach.
Fergal go nienawidzi, Manuela go nienawidzi. Generalnie wszyscy go nienawidzą. Z wzajemnością zresztą.