NPC Luli

Imię i Nazwisko: Po prostu Takeo. Nazwisko nigdy go nie obchodziło
Wiek: 105 lat
Krew: C
Przynależność: Sekta Krwi

Moce:
Czarne nici – Takeo jest w stanie wytworzyć dzięki ruchom nadgarstków pajęcze, grube nici w czarnym kolorze, szczelnie wypełniające pomieszczenie, w którym się znajduje (maksymalnie 500 m sześciennych, czyli powiedzmy, że np. pomieszczenie 5x5x10 metrów). Jeżeli pokój jest większy niż 500 metrów sześciennych, Takeo może sam ustalić, które fragmenty pozostaną wolne od pajęczyny. Podobnie jeżeli tka nić na otwartej przestrzeni – sam decyduje, gdzie dokładnie nici będą się znajdować. Pajęczyna wypełnia przestrzeń całkowicie i sprawia, że nikt (ani łowcy, ani wampiry, ani ludzie) nie jest w stanie nic zobaczyć. Pajęczyna podczas tworzenia zatrzymuje się przed żywymi istotami na ok. 10 cm, przez co nie dotyka nikogo bezpośrednio, chyba że ktoś poruszy się sam z siebie. Chodzenie w pajęczynie jest trudne i sprawia ból oraz dotkliwe rany, także wampirom. Dla ludzi, w tym łowców, pajęczyna może być nawet śmiertelna – każde niepotrzebne dotknięcie powoduje ból i oparzenie. Jeżeli więc człowiek próbowałby się poruszać, nici mogą go nawet zjeść niczym kwas. Wampiry z kolei mogą zyskać dotkliwe, poważne obrażenia. Im dłużej ofiara przebywa w sieci, tym gorzej się czuje i bardziej cierpi. Sam Takeo widzi wszystko i porusza się w nici normalnie. Czas trwania/odpoczynek: 3/5 postów.

Marionetka – Takeo jest w stanie wytworzyć też drugi rodzaj nici, o białej, niemal przezroczystej barwie. Są one długie (maksymalnie 20 metrów) i bardzo wytrzymałe (nie można ich normalnie przeciąć bez użycia jakiejś destruktywnej mocy). Nici również wychodzą z jego dłoni i każdą z nich Takeo może skierować na osobny cel. Nić może opleść czyjąś kończynę i wtedy Takeo jest w stanie ją kontrolować (wyłącznie kończynę! Całego wroga nie). Maksymalnie może wytworzyć naraz 4 nici, z których każdą może kontrolować maksymalnie coś ważącego do 50kg (czyli łącznie jest w stanie kontrolować coś o wadze do 200 kg). Podczas kontroli nie może zmusić ofiary do zabicia lub zranienia samej siebie. Czas trwania/odpoczynek: 3/4 posty.

Słabości:
Jedzenie i bulimia – brzmi dziwnie, ale organizm Takeo… po prostu nie trawi absolutnie niczego, co nie jest krwią. Wszystko inne to dla niego trucizna. Wampir jest w stanie wypić najwyżej czystą wodę i oczywiście normalnie nałykać się powietrza. Zwykłe jedzenie wpada mu co prawda do żołądka, jeśli już coś połknie, ale już tam zostaje. Na zawsze. Czyli zazwyczaj na parę dni, bo wszystko, co wyląduje w jego brzuchu, staje się dla Takeo trucizną i wyżera go od środka. Z tego powodu wampir stał się bulimikiem – co najmniej dwa razy w ciągu dnia musi sobie na wszelki wypadek wkładać palce do gardła, aby wszystko zwrócić, bo może się okazać, że parę godzin wcześniej do buzi wleciała mu muszka, której nawet nie poczuł, a która zabije go od środka. Nawet wymiana śliny może go uśmiercić, jeśli przypadkowo ją połknie, więc musi sobie nawet darować całusy, chyba że bardzo ostrożne.

Zwiększone łaknienie na krew – wynika z pierwszej słabości. Ponieważ Takeo bez przerwy pozbywa się zawartości swojego żołądka i jedynym pokarmem, jaki może jeść, jest właśnie krew, wampir potrzebuje jej naprawdę dużo i często. Ma łaknienie jak poziom D, a gdy jest ranny, to nawet jak E.

Wygląd:
Wysoki na ok 185 cm wampir o jasnych i krótkich blond włosach. Ma brązowe oczy, ostre, wychudzone rysy twarzy i przede wszystkim – popękane, poniszczone usta i obrzydliwe zęby przez bulimię. Szczęka co prawda trzyma się na swoim miejscu, ale dziąseł prawie nie ma, a to, co z nich zostało, jest całe zaczerwienione i poranione. Sylwetkę ma kościstą, niesamowicie wychudzoną – zero zarysu mięśni mimo wampirzej siły. Palce wskazujące i środkowe u obu rąk poniszczone przez ciągłe prowokowanie wymiocin – nawet te cztery pazury są bardziej stępione niż pozostałe.

Charakter
Poryty psychopata, dziwak i szaleniec. Tak można opisać go w skrócie. Rzyganie przeżarło mu mózg i Takeo nie boi się eksperymentować absolutnie z niczym. Jest masochistą i sadystą w jednym, jeśli tylko gdzieś się biją, to jako pierwszy leci się dołączyć – raz po to, aby dostać lanie, a innym razem po to, aby wszystkich innych obedrzeć ze skóry. Łamie wszelkie zakazy, dlatego Sekta go urzekła – chętnie zniszczyłby dominację każdego, kto ogranicza wampiry: czy to łowców, czy Rady, czy ludzi. Niemal nigdy nie można przewidzieć, co Takeo znowu wymyśli i zrobi, zwłaszcza jeśli jest na głodzie. Rozkazów się słucha, jeśli sprawią mu przyjemność, dlatego lepiej dawać mu wyłącznie ciekawe zadania, jak zabicie kogoś czy porwanie. Siedzenie na tyłku i patrzenie mu raczej nie w smak. Trudno go czymkolwiek zastraszyć, bo rwie się do wszystkiego, ale też można się spodziewać, że nie przewidzi żadnej zasadzki ani nie wymyśli skomplikowanej strategii na atak.
Z Lulą poznał się jej pierwszego dnia w Sekcie, gdy wychodziła ze szpitala na misję. Z racji, że wampirzyca nawet lubi nietuzinkowe i pokraczne wampiry, a on lubi być lubiany (co się rzadko zdarza), jakoś się zakumplowali. Co prawda musi mu nieraz wyraźnie powtarzać, czego od niego chce, bo inteligencją Takeo nie grzeszy, ale jakiś tam duet w walce potrafią stworzyć.

Wężowe pole – Hiroki może przemienić otaczające go przedmioty i roślinność w jadowite (także dla wampirów) węże na swoich usługach. Nie musi dotykać danego przedmiotu, robi to za pomocą siły woli (niemniej tylko w obszarze o promieniu 30 metrów). Węże będą próbowały pogryźć i zatruć jadem każdego, kogo Hiroki wskaże.
Niestety, zapłatą za powołanie gadów do życia jest śmierć pierwotnego przedmiotu, tj. np. dane drzewo całkiem uschnie, jeśli tylko Hiroki wykorzysta jego fragment do przywołania węży.
Węże można normalnie zabić bądź umierają z momentem zakończenia mocy Hirokiego. W obu przypadkach zamieniają się w proch – ich jad zostaje jednak w ludzkim/wampirzym ciele, jeśli zdążą kogoś pokąsać.
Hiroki może naraz operować wężami o łącznej masie do 3 ton (czyli waga dorosłego słonia). Żaden z węży nie może jednak przekraczać długości ok. 1 metra.
Działanie ukąszeń węży na ludzi i wampirów (nie dotyczy jednostek, które mają wpisane uodpornienie na trucizny):
– ludzie i słabe wampiry E – jad śmiertelny, jeżeli nie zostanie wyssany, biedak ginie po ok. 3 postach,
– wampiry D – jad również może być śmiertelny, niemniej mija więcej czasu, zanim zabije (10 postów),
– wampiry C i B – jad nie jest śmiertelny, niemniej może wpędzić w gorączkę, nudności, sprawić osłabienie ciała, opuchliznę itepe (na ok. 10 postów),
– wampiry A – tak jak wyżej, tylko że objawy trwają krócej (5 postów).
Ugryzieniu zawsze towarzyszą opuchlizna, zawroty głowy, osłabienie. W przypadku słabszych jednostek omamy.

Czas trwania/odpoczynek: 5/5



Teleport – klasyczna moc. Hiroki może się przenieść w obrębie 200 km, ale do miejsca, w którym już kiedyś był i które potrafi przywołać w umyśle. Może przenosić łącznie 200 kg (czy to przedmioty, czy żywa osoba).

Czas trwania/odpoczynek: 1/2

Przyspieszenie grawitacyjne – moc, którą Hiroki może użyć naraz na: 1 silnej jednostce (krew szlachetna/legendarny łowca)/2 średnich (krew B lub C)/3 słabych (wampiry E, D, ludzie). Musi dotknąć danej osoby, aby znacznie zwiększyć grawitację w jej wąskim obszarze. Przeciwnik zostaje przez to przygwożdżony do ziemi i nie może się ruszyć, bo nie jest w stanie tego zrobić fizycznie (trudno mu unieść choćby palec). Przyspieszenie grawitacyjne powiększa się ok. dziesięciokrotnie względem ziemskiego.

Czas trwania/odpoczynek: 4/5



Entomofobia – gady kocha, ale robalów boi się jak mało kto. Wszystkich. Walka z kimkolwiek, kto włada robactwem, może się dla niego źle skończyć.

Niedowład prawej nogi – pozostałość po walce z jakimś wampirzyskiem w czasach młodości. Jeśli zbyt przeciąży nogę, zaczyna kuleć, nie jest w stanie biegać ani nosić ciężarów. Niedowład występuje też zawsze w sytuacji, gdy Hiroki przeteleportuje naraz więcej niż 150 kg. Czas trwania: 5 postów.

Apetyt – jeśli Hiroki zrobi się głodny, trudno mu się opanować przed wypiciem naprawdę ogromnej ilości krwi. Po takiej wyżerce jego organizm nie jest w stanie czasami sobie przyswoić z nagłą dostawą pożywienia, przez co wampir wyrzyguje cenną posokę. Dlatego Hiroki stara się zawsze być w miarę najedzonym, aby nie dostać szału.



Twarz typowego Japończyka, o ostrych rysach, wąskich oczach i ustach. Kruczoczarne włosy, niedbale przystrzyżone na wysokości karku, bardzo blada cera. Wysoki na ok. 185 centymetrów, waży ok. 80 kg. Lekkie zarysy mięśni.

Dość opanowany, spokojny, mało rozemocjonowany wampir. Bywa gburem. Trzyma nerwy na wodzy i raczej nie można liczyć na pasjonującą konwersację z nim, jeśli dopiero co się go poznaje. Tak jak Lula, uznaje wyższość wampirów nad ludźmi, jebie Radę Wampirzą i Oświatę na 100% oraz chciałby hodować ludzkość niczym zwierzynę, dla żarcia i względnie uciech cielesnych.